原题：城南上原陈翁以卖花为业得钱悉供酒资又不能独饮逢人辄强与共醉辛亥九月十二日偶过其门访之败屋一间妻子饥寒而此翁已大醉矣殆隐者也为 赋一诗

chéng nán shàng yuán chén wēng yǐ mài huā wèi yè dé qián xī gōng jiǔ zī yòu bù néng
城南上原陈翁以卖花为业得钱悉供酒资又不能
jūn bú jiàn kuài jī chéng nán mài huā wēng, yǐ huā wèi liáng rú mì fēng.
君不见会稽城南卖花翁，以花为粮如蜜蜂。
cháo mài yī zhū zǐ, mù mài yī zhī hóng.
朝卖一株紫，暮卖一枝红。
wū pò jiàn qīng tiān, àng zhōng mǐ cháng kōng.
屋破见青天，盎中米常空。
mài huā dé qián sòng jiǔ jiā, qǔ jiǔ jǐn shí hái mài huā.
卖花得钱送酒家，取酒尽时还卖花。
chūn chūn huā kāi qǐ yǒu jí, rì rì wǒ zuì zhōng wú yá.
春春花开岂有极，日日我醉终无涯。
yì bù zhī tiān zǐ diàn qián xuān bái má, yì bù zhī xiàng gōng mén qián zhù dī shā.
亦不知天子殿前宣白麻，亦不知相公门前筑堤沙。
kè lái yǔ yǔ bù néng dá, dàn jiàn zuì fā fù miàn chuí.
客来与语不能答，但见醉发覆面垂。

“取酒尽时还卖花”平仄韵脚