【原题】：
元衡过邢园同广声终日坐于习堂梅树之下得长句

yuán héng guò xíng yuán tóng guǎng shēng zhōng rì zuò yú xí táng méi shù zhī xià de zhǎng
元衡过邢园同广声终日坐于习堂梅树之下得长
yī wén máo wū shù zhū méi, sān jìng pín chéng wéi wǒ kāi.
一闻茅屋数株梅，三径频成为我开。
shèng yǒu yóu fēng néng lüè ruǐ, jì wú jī què xià xíng tái.
剩有游蜂能掠蕊，寂无饥雀下行苔。
cháng yín gòng xī pín jīng luò, jiǔ zuò hé fáng wǎn shǐ huí.
长吟共惜频惊落，久坐何妨晚始回。
wèi yǔ qīng fēng mò qīng sǎo, míng cháo gèng yù zhàng lí lái.
为语清风莫轻扫，明朝更欲杖藜来。

“三径频成为我开”平仄韵脚