màn xìng
漫兴
lǘ míng yǒu hé hǎo, jìn rén duō ài zhī.
驴鸣有何好,晋人多爱之。
hú bù dà dī shàng, gé huā tīng mǎ sī.
胡不大堤上,隔花听马嘶。
hú bù máo wū xià, dài yuè tīng huāng jī.
胡不茅屋下,带月听荒鸡。
wǒ yí gǔ zhī kuáng, jiǎo shì běn shàng qí.
我疑古之狂,矫世本尚奇。
là jī liǔ xià duàn, jié máo jiàn shǒu chuī.
蜡屐柳下锻,结髦剑首吹。
duān shì wèi wú wèi, yǐ dài zhī zhě zhī.
端是味无味,以待知者知。
mǎn qiāng hào rán qì, yì yù wú suǒ shī.
满腔浩然气,抑郁无所施。
yǐn jǐng yī cháng míng, wàn lǐ fēng yún bēi.
引颈一长鸣,万里风云悲。
gǎn wèn sì yǔ cōng, lì zhàng fū hé wéi.
敢问驷与骢,立仗夫何为。
拼音:gǎn wèn sì yǔ cōng
平仄:仄仄仄仄平
韵脚:(平韵) 上平一东