fēng rù sōng bái rén fǔ jí zhōng mù lán huā màn jié jù yún, èr shí sì
风入松 白仁甫集中木兰花慢结句云，二十四
xiān shēng měi tàn shǎng zhī.
先生每叹赏之。
yī rì zuò qīng píng lè, zèng yī dào rén, mò yún, wèi shì náng zhōng cān yù, míng cháo qiě rù lán tián, zì yǐ wéi dé yì, shí jǔ yǐ shì rén.
一日作清平乐，赠一道人，末云，未试囊中餐玉，明朝且入蓝田，自以为得意，时举以似人。
réng suǒ yǔ shì zuò yī jiě, shí lù yàn wén xià shì xián zhū zǐ, zhèng yǒu chū guō xíng chūn zhī yuē, nǎi zhuì cǐ fù mìng, qiě dìng qí méng, xiān shēng duì kè, jī jié bù yǐ dāng nián céng guò sòng dōng lín.
仍索予试作一解，时陆彦文夏士贤诸子，正有出郭行春之约，乃缀此复命，且订其盟，先生对客，击节不已当年曾过宋东邻。
hàn màn tà fāng chén.
汗漫蹋芳尘。
rú jīn jì de huān yóu chù, huà qiáo héng lǜ shuǐ lín lín.
如今记得欢游处，画桥横、绿水粼粼。
jiè wèn jiǔ jiā hé chǔ, mù tóng yáo zhǐ huā cūn.
借问酒家何处，牧童遥指花村。
jìn lái lè shì dǐ yīn xún.
近来乐事底因循。
chūn yòu guò sān fēn.
春又过三分。
bǎi nián néng jǐ kāi huái bào, rào tiān yá fāng cǎo xiāo hún.
百年能几开怀抱，绕天涯、芳草销魂。
dàn yuàn yǒu qián liú kè, yě shèng qí mǎ rù mén.
但愿有钱留客，也胜骑马入门。
拼音：fāng cǎo xiāo hún
平仄：平仄平平
韵脚：(平韵) 上平十三元