【原题】：
绿萼香梅十树咸淳间自内前买归乱后尚存对之感叹

lǜ è xiāng méi shí shù xián chún jiān zì nèi qián mǎi guī luàn hòu shàng cún duì zhī
绿萼香梅十树咸淳间自内前买归乱后尚存对之
gǎo yī huáng lǐ lǜ yún fū, qiān jiā jié shù lái tiān yú.
缟衣黄里绿云跗，仟家结束来天隅。
chéng píng gù tài jīn shàng ěr, liú luò kōng shān chéng tàn xū.
承平故态今尚尔，流落空山成叹吁。
mò duì cǐ huā bèi qú nǎo, xī huā qíng zhòng rén xiān lǎo.
莫对此花被渠恼，惜花情重人先老。
duō shǎo dāng shí shì yù rén, mái mò chāo chǎng suí sāi cǎo.
多少当时似玉人，埋没抄场随塞草。
yǎo yǎo gōng chē qù bù huí, shàng lín yàn guò wú shū dào.
杳杳宫车去不回，上林雁过无书到。
nèi yuán jīn gèng bù kān kàn, dié fèi fēng xiū rì yì hūn.
内园今更不堪看，蝶废蜂休日易昏。
yù qì wú rén hán tù rù, gū léng qī cǎo yě chī dūn.
玉砌无人寒兔入，觚棱栖草野鸱蹲。
shǔ lí mài xiù jīn rú cǐ, qǐ wèi méi huā gù duàn hún.
黍离麦秀今如此，岂为梅花故断魂。

“莫对此花被渠恼”平仄韵脚