sū wǔ màn hán yè wén jiǎo
苏武慢·寒夜闻角
chóu rù yún yáo, hán jìn shuāng zhòng, hóng zhú lèi shēn rén juàn.
愁入云遥，寒禁霜重，红烛泪深人倦。
qíng gāo zhuǎn yì, sī wǎng nán huí, qī yān bù chéng qīng biàn.
情高转抑，思往难回，凄咽不成清变。
fēng jì duàn shí, tiáo dì tiān yá, dàn wén gèng diǎn.
风际断时，迢递天涯，但闻更点。
wǎng jiào rén huí shǒu, shào nián sī zhú, yù róng gē guǎn.
枉教人回首，少年丝竹，玉容歌管。
píng zuò chū bǎi xù qī liáng, qī liáng wéi yǒu, huā lěng yuè xián tíng yuàn.
凭作出、百绪凄凉，凄凉惟有，花冷月闲庭院。
zhū lián xiù mù, kě yǒu rén tīng? tīng yě kě zēng cháng duàn? chú què sāi hóng, zhē mò chéng wū, tì rén jīng guàn.
珠帘绣幕，可有人听？听也可曾肠断？除却塞鸿，遮莫城乌，替人惊惯。
liào nán zhī míng yuè, yīng jiǎn hóng xiāng yī bàn.
料南枝明月，应减红香一半。

“寒禁霜重”平仄韵脚