【原题】：
余既和乐天诗而喜于年及之心犹不能自已又复再和八首

yú jì hé lè tiān shī ér xǐ yú nián jí zhī xīn yóu bù néng zì yǐ yòu fù
余既和乐天诗而喜于年及之心犹不能自已又复
qǐ de xíng nián dào qī xún, guī tián bù wèn fù hé pín.
乞得行年到七旬，归田不问富和贫。
chū fēi jié jǐ wéi zhǔ shì, dàn yù yí xīn rú gǔ rén.
初非洁己为主士，但欲颐心如古人。
měi duì qīng shān cháng yì shì, cái féng bái sǒu biàn qíng qīn.
每对青山常意适，才逢白叟便情亲。
jìng zhōng bǎi niàn jù huī miè, shí pò fú shēng mèng huàn shēn.
静中百念俱灰灭，识破浮生梦幻身。

“初非洁己为主士”平仄韵脚